Pag

Allereerst even iets rechtzetten, Pag is geen schiereiland maar een eiland, met een brug in het zuiden verbonden met het vasteland. Het is ook het enige eiland met een kolenmijn en het is het eiland van kaas en kant. De kaas (paski sir) is afkomstig van schapen en ontleent zijn aparte smaak aan het zout dat de schapen mee naar binnen krijgen met het gras. En het kant, meest handgemaakt, schijnt van ongekende schoonheid te zijn alhoewel wij nog geen kant gezien hebben in het dorp Navaljo waar we vanmiddag naar toe gewandeld zijn. Vanmorgen hebben we echter eerst een rit naar de noordelijkste punt van het eiland gemaakt, een woest en ruig stuk land met overal muurtjes opgetrokken van rostblokken (zie foto), deze muurtjes werden opgetrokken om de gewassen te beschermen tegen de bora (de koude noordelijke wind) en er groeit dan ook niet zoveel. Vroeger leefden ze hier van visserij en landbouw maar moeten het tegenwoordig meer van het toerisme hebben.
De camping waar wij staan kan tot 7000 mensen huisvesten in tenten, caravans en huisjes en beslaat 58 hectare. Op dit moment zijn er 3000 mensen te gast maar daar merk je niet veel van omdat het langgerekt is en er meerdere toilet- en doucheruimtes zijn. De kampeerders bestaan vooral (zeker 80%) uit Duitsers, die zie je trouwens in het hele land heel veel en momenteel zijn er ook veel kinderen op de camping. Waarschijnlijk hebben ze vakantie anders kunnen we het niet verklaren.
De wind trok vannacht behoorlijk aan maar in de loop van de ochtend ging de wind liggen en het is gelukkig de hele dag droog geweest alhoewel het wel lange broekenweer was.

 de muurtjes

aan de overkant van het water het vasteland